Saigon, Schiphol

Saigon is een enorm drukke, bruisende stad. 10 miljoen inwoners en 6 miljoen scooters maken het tot een soort mierennest. Aan de andere kant: niemand lijkt gestrest of gehaast. Iedereen lacht en iedereen doet vriendelijk tegen je (vooral als je iets van ze koopt). 

Vanuit Saigon hebben we de Cu Chi tunnels bezocht. Hier kregen we een beter beeld over hoe de Vietcong ten tijde van de oorlog met Amerika onder de grond heeft geleefd en gestreden. Om de Amerikanen op een afstand te houden, hadden ze, tezamen met de geplaatste mijnen,  een aantal erg luguber uitziende vallen opgezet. De Amerikanen probeerden dit te omzeilen m.b.v. de gifgassen (Agent Orange) die op hun beurt weer de nodige lugubere sporen hebben achter gelaten.

Op de een na laatste dag van onze vakantie hebben we de Mekong Delta bezocht. Op zich een mooi gebied, ware het niet dat het enorm commercieel uitgebuit is, waardoor er weinig van de charme van het gebied behouden is gebleven. De laatste dag zijn we naar het hoogste gebouw van Saigon gegaan, waar we een prachtig uitzicht over de gehele stad hadden. 

's Middags was het jammer genoeg tijd om te vertrekken. Na een vlucht van ruim 17 uur en een tussenlanding bracht Malaysia Airlines ons veilig op Schiphol, waar Sigrid (Mar's zus) ons opwachtte. Wat een temperatuurschok was dat.

Inmiddels hebben we alweer gewerkt en een Amsterdams terrasje uitgeprobeerd. Zittend vanaf het terras, missen we Vietnam toch wel een beetje en denken we stiekem al aan een volgende reis...

Dit was onze laatste blog update. Iedereen hartelijk bedankt voor de leuke reacties tijdens onze reis en tot snel!

Groetjes,

Marjolein en Alexander.